براساس بخشنامه جدید بانک مرکزی، درخواست ممنوعیت خروج تنها برای بدهکاران بانکی تا میزان بدهی اشخاص حقیقی معادل سه میلیارد ریال یا بالاتر و بدهی اشخاص حقوقی معادل پنج میلیارد ریال یا بالاتر صادر می شود.

حضرت عباس علیه السلام به دیدار محتضر می آید:

جناب حجة الاسلام و المسلمین آقای حاج شیخ عبدالله مبلغی آبادانی نقل کردند:

در سال 1355 شمسی، یکی از وعاظ شهر یزد، به نام شیخ ذاکری، به بندرعباس می‌آید و از آنجا جهت تبلیغ به دهکده سیاهو، در اطراف این شهر، عازم می‌گردد و در روز 9 محرم الحرام در اثر سکته قلبی درمی‌گذرد. جنازه آن مرحوم را به بندرعباس منتقل می‌کنند و در جوار یکی از امامزاده‌ها به خاک می‌سپارند.

اینکه بقیه ماجرا را از زبان حضرت حجة الاسلام و المسلمین آقای مبلغی بشنوید:

ایشان می‌گوید:

من موقع تلقین خواندن، قسمت دست راست مرحوم ذاکری را تکان می‌دادم که ناگاه چشم خود را باز کرد و با صدای بلند، به گونه‌ای که همه شنیدند گفت: السلام علیک یا اباالفضل العباس علیه السلام! و سپس بست.

همزمان با این حادثه شگفت، بوی عطر خوشی به مشام من و حضار رسید که بر اثر آن افراد حاضر شروع به صلوات بر پیامبر و خاندان معصوم وی سلام الله علیهم اجمعین نمودند. این بود مشاهدات این جانب که خود در حال تلقین میت ، ناظر آن بودم.



آنقدر نرفتیم، که مرداب شدیم همرنگ سکوت، محو مهتاب شدیم


هر بار نشستیم و، مروت کردیم از شرم لبان تشنه‌ات، آب شدیم!


 

صد دینار حواله حضرت اباالفضل العباس علیه السلام


ثقه الاسلام جناب آقای حاج شیخ علی رضا گل محمدی ابهری زنجانی، شب 27 جمادی الثانیه سال 1416 هـ ق در حرم مطهر کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه علیها السلام نقل کرد:


یکی از اهالی کربلا، عربی را می‌بیند که در حرم حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام کنار ضریح مطهر ایستاده و با حضرت سخن می‌گوید.


آقا جان، صد دینار از شما پول ‌می‌خواهم؛ می‌د‌هی که بده و اگر نمی‌دهی می‌روم به حرم حضرت سیدالشهداء امام حسین علیه السلام شکایت شما را به آن حضرت می‌کنم.


سپس سرش را به طرف ضریح مطهر برده و می‌گوید: فهمیدم، فهمیدم! و از حرم بیرون می‌رود. عرب مزبور به بازار رفته و به یکی از مغازه داران می‌گوید: آقا فرموده است صد دینار به من بده. او می‌گوید: نشانی شما از آقا چیست؟ می‌گوید: به این نشان، که پسر شما مریض شده و شما صد دینار نذر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام کردی؛ بده! و او هم صد دینار را می‌دهد.


ناقل می‌گوید: به مرد عرب گفتم: چطور شد با حضرت صحبت کردی و نتیجه گرفتی. گفت: به حضرت گفتم اگر پول ندهی، میروم شکایت شما را به برادرت امام حسین علیه السلام می‌کنم. اینجا بود که دیدم حضرت، داخل ضریح ظاهر شد و در حالیکه روی صندلی نشسته بود، حواله‌ای به من داد.من هم رفتم و از بازار گرفتم.


 

 کفی از آب برداشت


شب سی‌ام رمضان المبارک سال 1418 هـ ق در مسجد جواد الائمه علیه السالم در سادات محله(بابل) جناب آقای دکتر حاج سیدعلی طبری پور اظهار داشتند:


شخصی رفت کنار نهری وضو بگیرد؛ کفی از آب برداشت و نزدیک لبهایش آورد که بخورد، به یاد سقای دشت کربلا، حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام افتاد و آب نخورد. آب را روی آب ریخت و همزمان، اشک زیادی هم در عزای آن حضرت از چشم جاری ساخت. همان شب، زن مریضش در خواب می‌بیند که حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام آمد و وی را شفا داد. به این طریق که، پایش را به پشت کمر خانم گذاشت. خانم پرسید: مگر شما دست نداری؟ فرمود: من دست ندارم . گفت: تو کی هستی؟ فرمود: شوهرت به چه کسی متوسل شده است؟ حالا شناختی که شوهرت به چه کسی متوسل شده است؟!


 


رشته سبز را از بازویت بازنکن...


جناب حجه الاسلام ، خطیب فرزانه، آقای حاج سیدحسین معتمدی کاشانی گفتند:


نعمت الله واشهری قمصری از فرزندش محسن نقل کرد که: 


اواخر خدمت سربازی، مرا به ایستگاه قطار تهران آورده بودند. حضور من در ایستگاه راه آهن مصادف با زمانی بود که اسرای عراقی و زخمیها را با قطار می‌آوردند. در آنجا یک اسیر عراقی را از قطار خارج کردند که رشتة سبزی بر بازویش بسته بود. با او مصاحبه کردند و ضمن مصاحبه از او پرسیدند: شما رشته سبزی به بازویت بسته‌ای ، آیا سید؟ گفت: نه، و توضیح داد:


چند روز قبل از آنکه ما را به جبهه ببرند تا به دستور صدام علیه ایرانیها جنگ بکنیم، مادرم مرا به حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام برد و یک رشته سبز رنگ را از یکی از خدام حرم گرفته، یک سر آن را به بازوی من بست و سر دیگرش را به ضریح مطهر حضرت ابوالفضل العباس قمر بنی هاشم علیه السلام گره زد و شروع کرد به گریستن. در حین گریه حضرت را قسم داد و گفت: این بچه‌ام را میخواهند به جبهه ببرند، من از زخمی شدن و اسیر شدن او حرفی ندارم، اما نمی‌خواهم کشته شود یا ابوالفضل، شما یک نظری بفرمایید، هر چه به سر بچه من بیاید مسئله‌ای نیست، ولی کشته نشود و دوباره به سوی من برگردد. سپس به من گفت رشته را از بازویت بازنکن که من از حضرت عباس علیه السلام خواسته‌ام تا محفوظ مانده و به من برگردی.


وقتی که به جبهه آمدیم، با چند نفر در یک مکان به ایرانیها حمله کردیم. ایرانیها ما را محاصره کردند. وضع بسیار سختی داشتیم و از چهار طرف تیر به طرف ما می‌آمد. چند نفر از رفقای من در اثر تیرخوردن کشته شدند، ولی من که دستها را روی سرگذاشته و برای تسلیم آماده شده بودم، به لطف خداوند متعال و نظر حضرت اباالفضل العباس علیه السلام و دعای مادرم از کشته شدن نجات پیدا کردم.


 


بابا مرا بر زمین بگذار 


جناب حجه‌الاسلام و المسلمین آقای سیداحمد قاضوی در تاریخ 26 صفر الخیر 1417 ق نقل کردند که مرحوم آیه الله حاج شیخ محمد ابراهیم نجفی بروجردی می‌فرمودند:


زمانی که در عراق بودیم، یک روز در صحن مطهر حضرت اباالفضل العباس علیه السلام با عده‌ای از رفقا نشسته بودیم، که ناگهان دیدیم عربی وارد صحن مطهر شد. وی پسر بچه‌ای 6 - 7 ساله را بر روی دست حمل می‌کرد که به نظر می‌رسید جان خود را از دست داده و مرده است. پدر بچه اشاره به ضریح مطهر حضرت کرده و گفت: ای عباس بن علی علیهما السلام، اگر شفای پسرم را از خداوند نگیری شکایت شما را به پدرت علی علیه السلام می‌کنم.


با دیدن این صحنه، به ذهن ما رسید که به او بگوییم اگر درخواستی هم داری باید با حضرت مؤدبانه صحبت کنی و این گونه عتاب و خطاب با این بزرگوار درست نیست. هنوز فکر کردن ما به پایان نرسیده بود که دیدیم بچه چشمانش را باز کرده، به پدر گفت: بابا مرا بر زمین بگذار!


همة ما از مشاهدة این صحنه بسیار منقلب شدیم و به چشم خود دیدیم که بچه شفا یافته است.

بابا مگر اربابت باب الحوائج نیست؟!

سلالة السادات جناب آقای سیدعلی صفوی کاشانی، مداح اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام از جناب آقای هارونی نقل کرد که گفتند:

یکی از عزیزان سقای هیئتی که در ایام محرم (عاشورا) دور می‌زد و آب به دست بچه‌ها می‌داد، نقل می‌کند خدا یک پسر به من داد که یازده سال فلج بود. یکی از شبها که مقارن با شب تاسوعا بود وقتی می‌خواستم از خانه بیرون بیایم، مشک آب روی دوشم بود؛ یکدفعه دیدم پسرم صدا زد: بابا کجا می‌روی؟ گفتم: عزیزم، امشب شب تاسوعاست و من در هیئت سمت سقایی دارم؛ باید بروم آب به دست هیئتیها بدهم. گفت: بابا، در این مدت عمری که از خدا گرفتم، یک بار مرا با خودت به هیئت نبرده‌ای. بابا، مگر اربابت باب الحوائج نیست؟ مرا با خودت امشب بین هیئتیها ببر و شفای مرا از خدا بخواه و شفای مرا از اربابت بگیرد.

می‌گوید: خیلی پریشان شدم. مشک آب را روی یک دوشم، و عزیز فلجم را هم روی دوش دیگرم گذاشتم و از خانه بیرون آمدم. زمانی که هیئت می‌خواست حرکت کند، جلوی هیئت ایستادم و گفتم هیئتها بایستید! امشب پسرم جمله‌ای را به من گفته که دلم را سوزانده است. اگر امشب اربابم بچه‌ام را شفا داد که داد، والا فردا می‌آیم وسط هیئتها این مشک آب را پاره می‌کنم و سمت سقایی حضرت ابالفضل العباس علیه السلام را کنار می‌گذارم این را گفتم و هیئت حرکت کرد.

نیمه‌های شب بود. هیئت عزاداریشان تمام شد، دیدم خبری نشد. پریشان و منقلب بودم، گفتم: خدایا، این چه حرفی بود که من زدم؟ شاید خودشان دوست دارند بچه‌ام را به این حال ببینم، شاید مصلحت خدا بر این است. با خود گفتم: دیگر حرفی است که زده‌ام، اگر عملی نشد فردا مشک را پاره می‌کنم. آمدم منزل وارد حجره شدیم و نشستیم. هم من گریه می‌کردم و هم پسرم.

می‌گوید: گریه بسیار کردم، یکدفعه پسرم صدا زد : بابا، بس است دیگر، بلند شو بابا! بابا، اگر دلت را سوزاندم من را ببخش بابا! بابا، هر چه رضای خدا باشد من هم راضیم!

من از حجره بلند شده، بیرون آمدم و رفتم اتاق بغلی نشستم. ولی مگر آرام داشتم؟! مستمرا گریه می‌کردم تا اینکه خواب چشمان من را فرا گرفت در آن هنگام ناگهان شنیدم که پسرم مرا صدا می‌زند و می‌گوید: بابا، بیا اربابت کمکم کرد. بابا، بیا اربابت مرا شفا داد. بابا.

آمدم در را باز کردم، دیدم پسرم با پای خودش آمده است. گفتم : عزیزم، چه شد؟! صدا زد: بابا، وقتی تو از اتاق بیرون رفتی، داشتم گریه میکردم که یک دفعه اتاق روشن شد دیدم یک نفر کنار من ایستاده به من می‌گوید بلند شو! گفتم : نمی‌توانم برخیزم. گفت: یک بار بگو یا اباالفضل و بلند شو! بابا، یک بار گفتم یا اباالفضل و بلند شدم،. بابا. بابا، ببین اربابت ناامیدم نکرد و شفایم داد! ناقل داستان می‌گوید: پسرم را بلند کرده، به دوش گرفتم و از خانه بیرون آمدم، در حالیکه با صدای بلند می‌گفتم : ای هیئتیها بیایید ببینید عباس علیه السلام بی‌وفا نیست، بچه‌ام را شفا داد!

حضرت اباالفضل (ع) فرمود: بگو یا صاحب الزمان!

جناب حجة الاسلام آقای مکارمی فرمودند:

نقل شده است در یکی از شهرهای شیراز شخصی همراه عمویش برای ماهی‌گیری به کنار ساحل می‌رود و در آنجا یکدفعه غرق می‌شود. عموی وی، نگران از مرگ برادرزاده ، ناگهان می‌بیند که وی روی آب آمد! باری، شخص غرق شده کنار ساحل می‌آید و عمویش از او می‌پرسد: چگونه نجات یافتی؟ می‌گوید: در حال غرق شدن ، به یاد روضه‌ها افتادم، پس از آن عرض کردم: یا اباالفضل!

دیدم حضرت اباالفضل العباس علیه السلام تشریف آوردند و در گوشم فرمودند: بگو یا صاحب الزمان! من هم متوسل به حضرت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف ) شدم و عرض کردم یا صاحب الزمان! آقا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تشریف آوردند و مرا نجات داده کنار ساحل آوردند.

شب سوم دی ماه ۶۵، جوان‌هایی مصمم در دفاع از این آب و خاک، و اسلام عزیز، در دل تاریکی شب، دل به آبهای خروشان اروند زدند؛ حال آنکه رادارهای آمریکایی و هواپیماهای آواکس در پی انتقام از ایستادگی ملت ایران، عملیات را لو داده بودند.

غواص‌های خط‌ شکن در ساعات ابتدایی عملیات کربلای ۴ توانستند در جزایر سهیل، قطعه، ام الرصاص، ام البابی و بلجانیه، نفوذ و در بعضی مناطق نیز به صورت موضعی رخنه کنند اما لو رفتن عملیات با اقدامات آمریکا، منافقین کور دل و آتش سنگین دشمن بعثی ، امکان ادامه عملیات را نداد. 

مارک پری نویسنده و تحلیل‌گر آمریکایی درباره حمایت‌های اطلاعاتی آمریکا از صدام، در کتاب "کسوف؛ آخرین روزهای سیا” نوشته است: "در ماه اوت ۱۹۸۶ سازمان سیا یک سیستم بسیار پیچیده و امن ایجاد کرد که واشنگتن را مستقیم به بغداد وصل می‌کرد. برای دو ماه متوالی ، صدام از طریق ایستگاه بغداد اطلاعات مستقیمی از آرایش نظامی ایران دریافت می‌کرد. 

این مرکز همچنین قادر بود اطلاعات بسیار دقیقی برای فرماندهان عراق تهیه کند. این اطلاعات برای آن ارائه می‌شد که به رژیم صدام علیه ایران برتری و امتیاز بدهد.” حالا پس از ۲۹ سال، ۱۷۵ غواص شهید به همراه حدود یکصد شهید دیگر که صدامیان، شجاعت آنها را حتی در اسارت هم تاب نیاوردند، با عزت و افتخار به آغوش مام میهن بازگشته‌اند؛ جوان‌های باغیرتی که تشنه لب، تا پای جان مقاومت کردند و جان دادند و برای ملتی، استقلال، آزادی، عزت، و سربلندی خریدند. 
منبع : صدا و سیما

به نام خدا

مراسم سالروز شهادت معلم شهید علیجان خدابخشی در شب بیست و پنجم ماه رمضان در مسجد حضرت موسی بن جعفر(ع) بعد از نماز مغرب و عشاء برگزار گردید.

مراسم با تلاوت دلنشین قرآن کریم که با صدای برادر بسیجی علی گرگانی قرائت گردید آغاز و در ادامه با سخنان برادر بسیجی دکتر یعقوبی استاد دانشگاه و دوست و یار صمیمی و همکار معلم شهید علیجان خدابخشی ادامه یافت . بسیج و اهداف آن ، خاطرات جالب با شهید و آخرین تماس شهید در روز قبل از شهادتش و پیشگویی از شهید شدنش محور سخنان این مدرس دانشگاه بود. در پایان نیز مراسم با سخنرانی حاج آقا پورعلیرضا واعظ و روحانی برجسته در باب شهیدان و جایگاه امنیت در کشور با بیانات شیوایشان به مراسم رنگ و بوی خاصی بخشیدند.

لازم به یادآوری است در این مراسم یاد و خاطره همه شهیدان دفاع مقدس ، شهدای روستای باقرتنگه و دو شهید گمنام نیز گرامی داشته شد.از همه مردم ولایتمدار اعم از آقایان و خانمها که با حضور خود مراسم را معنویت بخشیدند تشکر و قدردانی بعمل آمد.

آفتاب

آفتابِ عالم آرا آفتابی می‌کند

با اشعه رنگِ دلها را شهابی می‌کند

این چه دریائیست اعجازی حسابی می‌کند

چشم هر بیننده‌اش را نقره آبی می‌کند

خود دل است این، دلبر است این، رهنما و رهبر است

این رسول حق محمّد، حضرتِ پیغمبر است

کوه نور و صخره‌هایش خم شده در سجده‌اش

آشنا غار حرا با نغمه‌‌ی هر سجده‌اش

بوته‌های این بیابان گوئیا در سجده‌اش

می‌کند هم خاک و باد و آب و آذر سجده‌اش

کیست این جبریل دارد می به جامش می‌دهد

هم خدا، هم مکه، هم هستی، سلامش می‌دهد

نقش پیشانی او تک بیتی از دنیا غزل

رنگ چشمانش زند طعنه به شهد و بر عسل

ابروانش فارغ از هر گونه امثال و مثل

بر لبش طراحیِ حی علی خیر العمل

کینه‌های مانده در دل با اخوت ختم شد

تا که با دست محمّد این نبوّت ختم شد

عید مبعث آمد و دیده چراغانی شده

دیو جهل و نا امیدی سخت زندانی شده

عرش بنشسته به فرش و فصل مهمانی شده

روح ما با ذکر احمد روحِ روحانی شده

لحظه‌ی پرواز آمد بال‌ها را باز کن

شادیِ بعثت بدین پرپر زدن آغاز کن

مدافع حرم حضرت زینب (س) , شهید سیدجلال حبیب اله پور

مرگ بر آل سعود

شعر طنز مشترکی ــ در حمایت از مردم مظلوم یمن ــ از گروه ادبی «هفت خان طنز» رونمایی شد.

عده ای نرّه غول، آل سعود
دائما در نزول، آل سعود

روز و شب در طواف شیطانند
ضدّ آل رسول(ص) آل سعود

عینهو سعی‌تان که مشکور است
حجّتان هم قبول، آل سعود!

سعی‌تان: بین خوردن و شهوت
طوف‌تان: گِرد پول آل سعود!

در رسیدن به قلّۀ دانش
نیست اصلا عجول، آل سعود!

لیک خرج حرمسرایش را
می‌کشد روی کول، آل سعود

عینهو بشکه های گندۀ نفت
بطنشان فول فول، آل سعود!

نام خود کرده: «خادم الحرمین»
خائن شاسکول، آل سعود

بی ادب نیستم، لذا گویم:
فاعلاتن فعول(!) آل سعود

در «یمن» گور خویش را کندند
این شیوخ جَهول- آل سعود-

گردد «آل سقوط»،اگرچه کنون
گشته از نفت، لول، آل سعود

مثل یک کرم توی قصرت باش
در همانجا بلول، آل سعود!

توی گور است هر کسی که نمود
«هفت خان» را ملول، آل سعود!

به گزارش سرویس فرهنگی جام نیوز، در دیدار حضرت آقا با خانواده شهدای مدافع حرم یکی از خانواده ها عکس شهیدشان را به آقا می دهند تا ایشان زیر عکس شهید را امضا کنند.

دو بیت شعر پایین عکس نوشته شده بوده که حضرت آقا این دو بیت را می خوانند و هق هق گریه می کنند و می فرمایند این عکس پیش من بماند و سوال می کنند شاعر این شعر چه کسی است ...

ما سینه زدیم و بی صدا باريدند

از هرچه که دم زدیم آنها دیدند

ما مدعیان صف اول بودیم

از آخر مجلس شهدا را چیدند

این شعر در جوابیه شعری که موجب گریه مقام معظم رهبری شد؛ سروده شده است:

خطاب به آقا

از اشک شما ارض و سما باریدند
بر آه شما انس و ملک نالیدند

گفتند همه "فدای اشکت آقا"
تصویر شما را شهدا بوسیدند

آقا خودتان حضرت خورشید هستید
از نور شما ستاره ها تابیدند

در مجلس خوبان شهدا هم بودند
اما همگان گرد شما چرخیدند

از اول و از آخر مجلس، شهدا
آقای جهان سید علی را چیدند.

به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران، استاد علی معلم دامغانی سروده‌ای به پیشگاه رهبر فرزانه انقلاب تقدیم کرده‌اند که در ادامه می‌آید:

ای شیخ زمان و پیر عالم

مولای جهان و میر عالم

 
استاد و حکیم و شیخ مطلق

علامه کل و حجت الحق

 
مفتاح خزائن و مسائل

مصباح یقین ابوالفضائل

 
آئینه صولت حسینی

سامان ده دولت خمینی

برای دیدن دنباله شعر گزینه ادامه مطلب را بزنید.

به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران، گذشت زمان و فاصله افتادن بین شیعیان و زمان حضور معصومان از یک سو، تهاجم فرهنگهای مختلف به جامعه تشیّع از سوی دیگر، و راه یافتن برخی انحرافات و بدعتها از سوی سوم باعث شده است که در رفتار و فرهنگ شیعیان تغییرات و تحولاتی ایجاد شود. تا آنجا که عده ای نام شیعه داشتن و صرف اظهار محبّت اهل بیت علیهم السلام را باعث نجات خویش می دانند، هر چند گناهان زیادی مرتکب شده باشند؛ غافل از اینکه حضرت صادق علیه السلام در مورد صفات شیعه فرمود:

«از شیعیان ما نیست کسی که به زبان [شیعه بودن را] اظهار کند و در رفتار مخالف ما و رفتار ما باشد. شیعه کسی است که با زبان و قلبش موافق ما باشد و از آثار ما پیروی نماید و طبق رفتار ما رفتار کند. آنها شیعیان ما هستند».(1)

برای دیدن دنباله مطالب گزینه ادامه مطلب را بزنید.

یادواره شهدای روستای باقرتنگه در روز 

چهارشنبه 93/10/10 بعد از نماز مغرب و عشاء 

با سخنرانی ، مداحی و پذیرایی در مسجد جامع باقرتنگه

با خیل انبوهی از مردم ولایت مدار برگزار گردید.

دورنمايى از عصر امام عسكرى(علیه السلام)

يكى از راه هاى پى بردن به شخصيت واقعى انسانها، آگاهى از زمان آنهاست. با توجه بدين حقيقت، برآنيم تا نگاهى گذرا به عصر امام عسكرى عليه السلام بيفكنيم تا بخشى از عظمت شخصيت تابناك آن امام معصوم را دريابيم.

امام عسكرى عليه السلام در دوران كودكى شاهد اهانتهاى متوكل عباسى به اهل بيت عصمت عليهم السلام، به ويژه پدر بزرگوارش امام هادى عليه السلم، بود. او مى ديد دشمن زيارت جدش امام حسين صلوات الله عليه را ممنوع و حتى مزار مقدسش را با خاك يكسان كرده است.

بنى عباس، كه پس از بنى اميه با زور و تزوير به حكومت دست يافتند، براى مردم چيزى جز وحشت، اختناق و ستم به ارمغان نياوردند. آنها جنگيدند، غارت كردند و مردم را در بيچارگى، فقر و اندوه فروبردند. امويان كافرانه و آشكارا به اسلام ضربه مى زدند، ولى عباسيان منافقانه و پنهانى. فرزندان عباسى در پى آن بودند كه با رنگ دين به نظام سياسى خويش تقدس بخشند، اما تفكر اهل بيت عليهم السلام سدى استوار در برابر هواهاى نفسانى شان پديد آورده بود.

خلفايى كه همزمان با امامت حضرت عسكرى عليه السلام قدرت را در دست داشتند، عبارتند از:
1- متوكل بيش از چهارده سال; (232- 247)
2- منتصر (فرزند متوكل)9 ماه;(247- 248)
3- مستعين (فرزند متوكل) سه سال و اندى; (248- 252)
4- معتز (فرزند متوكل) حدود چهار سال; (252- 255)
5- مهتدى 11 ماه; (255- 256)
6- معتمد (فرزند متوكل)23 سال; (256- 279)
در زمان اين جنايتكاران مظلوميت شيعه فزونى يافت و بسيارى از شيعيان به طرز فجيعى به شهادت رسيدند. شدت ستم چنان بود كه خودكامگان گاه پيكرهاى پاك شهيدان را نيز آماج بى حرمتى هاى خود قرار مى دادند.
در روزگار امام افراد و گروه هايى، كه برخى از آنها مورد تاييد حضرت نيز بودند، آشكارا عليه حكومت فاسد شوريدند. 1- قيام كوفه به رهبرى يحيى بن عمر طالبى (ازنوادگان جعفر طيار عليه السلام » كه در سال 248
2- انقلاب حسن بن زيد علوى(از نوادگان امام على عليه السلام » در طبرستان; (گرگان و مازندران) حسن بن زيد، پس ازنبردى شديد، حكومت منطقه را به دست گرفت و در سال 270 وفات يافت;
3- قيام رى به رهبرى محمد بن جعفر كه در سال 250 تحقق يافت. محمد سرانجام دستگير شد;
4- قيام قزوين كه در سال 250 به رهبرى حسن بن اسماعيل كركى به وقوع پيوست;
5- قيام سال 251 كوفه به رهبرى ابن حمزه;
6- قيام بصره به رهبرى صاحب زنج كه درسال 255 شروع شد و 15 سال ادامه يافت;
7- قيام يعقوب ليث صفار در سيستان كه در 262 آغاز شد.
سيد بن طاوس در كتاب مهج الدعوات گفته است: درعصر امام عسكرى عليه السلام سه تن از خلفا(مستعين، معتز و مهتدى) انديشه قتل حضرت را در سر مى پروراندند; چون شنيده بودند كه امام مهدى عليه السلام از نسل اوست. آنها چندين بار امام را به زندان افكندند. حضرت برخى از آنها را نفرين كرد و آن ستمگران به زودى هلاك شدند.
شيخ طوسى در كتاب ارشاد مى نويسد: احمد بن محمد مى گويد: هنگامى كه مهتدى عباسى كشتن شيعيان را آغاز كرد، به امام عسكرى عليه السلام نوشتم: خداى را سپاس كه وى را از آزارها منصرف ساخته است، زيرا به من خبر رسيده كه شما را تهديد مى كند و مى گويد: « به خدا سوگند، اينها [آل محمد صلى الله عليه وآله] را از روى زمين برمى اندازم.» حضرت به خط خويش چنين پاسخ داد: «اين عمرش [از آن كه بتواند به مرادش دست يابد] زودتر به پايان مى رسد. از امروز تا پنج روز بشمار، روز ششم با خوارى به هلاكت خواهد رسيد.» چنان شد كه حضرت نوشته بود.
امام عسكرى عليه السلام بخشى از دوران امامتش را در زندان هاى طاغوتيان عباسى به سر برد. مدتى نيز، كه در ظاهر خارج از زندان بود، تحت مراقبت شديد قرار داشت. شيخ مفيد مى نويسد:
امام عسكرى عليه السلام را به نحرير، يكى از غلامان مخصوص خليفه و مسوول نگهدارى از حيوانات درنده و شكارى دربار، سپردند; نحرير بسيار بر او سخت مى گرفت و آزارش مى داد. همسرش گفت: واى بر تو، از خدا بترس; مگر نمى دانى چه شخصيتى به خانه ات گام نهاده؟
آنگاه گوشه اى از فضايل حضرت را بازگو كرد و گفت: من در مورد او و رفتارى كه با وى مى كنى، بر تو بيمناكم.
نحرير گفت: به خدا سوگند، او را در ميان درندگان خواهم افكند و چنين نيزكرد. پس از مدتى، وقتى به جايگاه درندگان مراجعه كرد تا دريابد چه بر سرامام آمده، ديد حضرت ميان درندگان به نماز ايستاده است.
على بن عبدالغفار مى گويد: وقتى صالح بن وصيف امام عسكرى عليه السلام را زندان كرده بود، گروهى از عباسيان و منحرفان نزد صالح آمده، شكوه كردند كه چرا بر امام سخت نمى گيرى؟ او گفت: چه مى توانم انجام دهم؟ دو نفر از بدترين كسانى كه به آنها دسترسى داشتم، بر او گماشتم; اما اينان اهل نماز و روزه شدند. وقتى علت را پرسيدم، گفتند: چه مى گويى در باره مردى كه روزها روزه مى گيرد و شبها نماز مى خواند و وقتى كه به وى مى نگريم، بدن ما مى لرزد چنانكه گويا از خود بى خود مى شويم. وقتى عباسيان و منحرفان اين سخنان را شنيدند، نوميد از سراى وصيف بيرون رفتند.
محمد بن اسماعيل علوى مى گويد: امام عسكرى عليه السلام را نزد يكى از سرسخت ترين دشمنان آل ابوطالب زندانى ساختند و سفارش كردند كه چنين و چنان آزارش ده. هنوز بيش از يك روز از در بند بودن امام نگذشته بود كه زندانبان پيرو امام شد. او چنان نزد امام خاضع بود كه برايش به خاك مى افتاد و جز براى بزرگداشت به چهره حضرت نمى گريست. وقتى حضرت از زندان آزاد شد، اين مرد بصيرتش از همه مردم به امام بيشتر بود ...
شهادت امام:
معتمد، كه امام عسكرى عليه السلام را در برابر دستگاه ستم پيشه عباسيان سدى نفوذ ناپذير مى ديد، بر آن شد آخرين ضربه را بر حضرت وارد آورد و راه را براى تحقق آرمانهاى پليدش هموار كند. او امام را با زهر مسموم ساخت و چنان نماياند كه حضرت به مرگ طبيعى از دنيا رفته است; ولى اين توطئه نيز ناكام ماند و چهره واقعى وى بر همگان آشكار شد.
احمد بن عبيدالله بن خاقان مى گويد: ...چون خبر وفات آن حضرت در شهر سامره پخش شد، رستاخيزى در شهر پديد آمد و ازهمه مردم صداى ناله و شيون برخاست. خليفه در پى فرزند نيكبخت آن حضرت برآمد و گروهى از ماموران را به خانه امام گسيل داشت تا وى را بيابند. خليفه حتى زنان قابله را فرستاد تا از باردارى احتمالى كنيزان حضرت آگاه شوند ...
آرى، دشمنان نمى دانستند كه پروردگار نور خود را كامل كرده است و گوهر تابناك الهى حضرت حجه بن الحسن المهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف پنج سال پيش بدين جهان گام نهاده، اينك پس از شهادت پدر گرامى اش بر جايگاه والاى امامت تكيه زده است.
در پايان بجاست مانند حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام، كه هنگام خروج از زندان معتمد آيه « يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ »

می خواهند نور خدا را به دهانهايشان خاموش کنند ولی خدا کامل کننده ، نورخويش است ، اگر چه کافران را ناخوش آيد.  را نگاشت، ما نيز آيه شريفه را به خاطر آوريم و براى سلامتى و ظهور كامل كننده نهايى نور هدايت حضرت مهدى صلوات الله عليه دعا كنيم.

عربی بادیه ‌نشین به حضور امام حسین (ع) رسید و عرض کرد: ای پسر رسول‌ خدا (ص)! دیه کامل انسانی به گردنم افتاده و توان پرداخت آن را ندارم، در میان اهل بیت پیامبر (ص) از شما بزرگوارتر سراغ ندارم.

حضرت فرمود:

برادر عرب! من از تو سه مسئله می‌پرسم و در برابر هر پاسخ ثلث بدهی تو را می ‌پردازم، بنابراین اگر هر سه مسئله را پاسخ گفتی تمام بدهی ‌ات را پرداخت خواهم کرد.

مرد عرب عرض کرد: ای پسر رسول ‌خدا (ص) ! آیا همانند شمایی از فردی چون من می ‌پرسد درحالی که شما از خاندان علم و شرف هستید ؟!

حضرت فرمود : آری ! من از جدم ، رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود:  «المعروف بقدرالمعرفه» نیکی به افراد باید به اندازه معرفت آنان باشد.

اعرابی عرض کرد: هرچه می‌خواهید بپرسید، اگر پاسخ صحیح دادم که پولها را می ‌گیرم وگرنه ازشما یاد می‌گیرم . ولاقوه الابالله.

حضرت پرسید: برترین کارها کدام است ؟     عرض کرد: ایمان به خدا!

امام پرسید: راه نجات از هلاکت کدام است؟         مرد عرب گفت: توکل و اعتماد به خداوند.

حضرت پرسید: زینت آدمی به چیست؟          عرض کرد: علمی که همراه با بردباری باشد.

فرمود: اگر این را نیز نداشت؟          عرض کرد: مالی که با مردانگی همراه باشد.

فرمود: اگر این را نیز نداشت؟        عرض کرد: فقری که با صبر توأم باشد.

امام حسین (ع) فرمود: اگر این را هم نداشت؟      عرض کرد: در این صورت زینت او در این است که صاعقه ‌ای از آسمان فرود آید و او را بسوزاند که سزاوار است.
سیدالشهدا (ع) خندید و یک کیسه محتوی هزار دینار با انگشتری که نگین آن دویست درهم ارزش داشت به او داد و فرمود:

با دینارها بدهی خود را بپرداز و بهای انگشتری را به مصرف زندگی خود برسان، مرد عرب آنها را گرفت و گفت: «خدا داناتر است که رسالت خود را در کجا قرار دهد .» (انعام- 124) و که را این مقام بلند بخشد.
 

منبع: بحارالانوار، ج44، ص196

صبح روز جمعه هفتم آذر 93 بعد از برگزاری دعای ندبه و صرف صبحانه در مسجد موسی بن جعفر(ع) ، پایگاه شهید خدابخشی اردوی یک روزه فرهنگی و ورزشی را تدارک دید که در این اردو 18 نفر از بسیجیان محله امام موسی بن جعفر(ع) حضور داشتند.

این اردو در منطقه ییلاقی لاویج از توابع شهرستان نور برگزار گردید.

بقیه تصاویر را در ادامه مطلب ببینید.

بزم مارا باز آمد عالم آرایى دگر
کز قدومش بزم ما گردیده سینایى دگر
قرنها بگذشته از موسى و شرح رود نیل
آمده اینک به فتح نیل موسایى دگر
صادق آل نبى را داده حّى بى نیاز
از براى تشنگان علم، دریایى دگر
گرچه زهرا را به عالم نیست همتایى، ولى
شد حمیده با چنین فرزند،زهرایى دگر
اى صبا بر گو به زهرا دیده روشن چون خدا
داده بر فرزند تو شمس دلارایى دگر
گر که مریم مام یک عیسى بود، حق از کرم
داده بعد از پنج عیسى بر تو عیسایى دگر
از پى ترویج دین و حفظ قرآن مجید
هادى ما در طریقت گشته مولایى دگر
تاجهان مرده را زانفاس گرمش جان دهد
زد قدم دراین جهان اینک مسیحایى دگر
یوسفى آمد که یوسف هم بود زندانیش
زانکه زندان رفتن او راست معنایى دگر
تا کنداز ریشه بنیاد بنى العباس را
زد قدم امروز انسان ساز فردایى دگر
تا که در عالم به آقایى رساند شیعه را
حق به آقایى خود آورده آقایى دگر
غیر آل للَّه ‏ما را نیست در محشر شفیع
از در دربار آنان پس مرو جایى دگر
در جزا برگ عبور ما به امضاءبسته است
معتبر جز مهر آنان نیست امضایى دگر
گر به تیغى بند بند شیعه را سازى جدا
در سرش جز عشق آنان نیست سودایى دگر
شعر من ران ملخ هست ومن (ژولیده) مور
غیر اینم بر سلیمان نیست کالایى دگر

همایش بسیجیان چهارشنبه 5 آذر بعد از نماز مغرب و عشاء در مسجد موسی بن جعفر(ع) برگزار شد

در این مراسم فرمانده پایگاه ضمن خیرمقدم گویی از بسیجیان و مهمانان محترم نحوه شکل گیری نیروی بسیج را تشریح نموده عنوان کردند که بسیج در مرحله چهارم از مراحل شکل گیری آن قرار دارد.مرحله اول از سال 1350 و با همت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران امام خمینی(ره) در نجف اشرف شروع گردید.مرحله دوم از بدو انقلاب بسیجیان در مساجد با جهاد در راستای محرومیت زدایی همکاری می کردند.با آغاز جنگ بسیج وارد مرحله سوم یعنی حضور در عرصه جنگ شد.در پایان جنگ بسیج وارد مرحله چهارم یعنی وارد در عرصه خدمات اجتماعی گردید.فرمانده پایگاه یادآور شد برای عضویت در بسیج هیچ شرطی لازم نیست و هر فردی اگر بخواهد میتواند در بسیج عضو شود.

فرمانده پایگاه با فرمایش امام خمینی(ره) که فرمودند اگر مسئولین از بسیج غفلت کنند به آتش جهنم الهی خواهند سوخت ، سخنان خود را به پایان رساند.

بقیه تصاویر در ادامه مطلب

 راههای تربیت اسلامی کودکان

طبق مطالعه ای كه تأثیرات دین را بر رشد و ارتقای كودكان بررسی كرده است، مشخص شده كودكانی كه والدین مذهبی دارند بهتر از دیگر كودكان رفتار می‌كنند و خود را با شرایط تطبیق می‌دهند.

در مطالعه ای که بر روی بیش از 16 هزار كودك كه بیشتر آنها در سال‌های اولیه ی تحصیل بودند خواستند ارزشیابی كنند كه كودك چه‌قدر بر خود كنترل دارد، چند وقت یك‌بار رفتار ضعیف یا نامناسب از خود نشان می‌دهد و آیا به‌خوبی به همسالانش احترام می‌گذارد و با آنها تعامل دارد یا نه؟ محققان نمرات به‌دست آمده را با اظهارات والدین مبنی بر این‌كه چند وقت یك‌بار به مكان‌های مذهبی می‌روند، آیا در مورد دین با كودكشان صحبت می‌كنند یا خیر و آیا بر سر مسائل دینی در خانه مشاجره می‌كنند یا نه، مقایسه كردند.

بقیه در ادامه مطلب:

انتقال مفاهیم اقتصادی به کودکان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است، در سنین پایین تر شرایط برای بسترسازی و شکل دهی آنچنان فرهم است که می توانید اولین ساختارهای اقتصادی ذهن فرزندان خود را طراحی و ایجاد کنید.

بقیه در ادامه مطلب:

بعضیها شعرشان سپید است، دلشان سیاه، 

بعضیها شعرشان کهنه است، فکرشان نو،
بعضیها شعرشان نو است، فکرشان کهنه،  

بعضیها یک عمر زندگی میکنند برای رسیدن به زندگی،
بعضیها زمینها را از خدا مجانی میگیرند و به بندگان خدا گران میفروشند.
بعضیها حمال کتابند، 

بعضیها بقال کتابند،
بعضیها انباردارکتابند،

بعضیها کلکسیونر کتابند

بقیه در ادامه مطلب

اولین جلسه حلقه صالحین بعد از دهه اول محرم در مسجد موسی بن جعفر(ع) باقرتنگه با حضور برادر بسیجی حاجی قربانی مسئول امر به معروف و نهی از منکر حوزه بسیج مقاومت صاحب الزمان (عج) و تنی چند از بسیجیان تشکیل گردید.

برادر قربانی با بیان نمودن مسائلی در خصوص نحوه ، چگونگی و شرایط آمر به معروف و ناهی از منکر راهنمایی های لازم را به برادران بسیجی متذکر شدند.

بقیه عکس ها در ادامه مطلب

حسينيه مشرق - عالم بزرگوار مرحوم آيت‌الله علامه "ملاّ محمّد هاشم خراساني"* مي‌نويسد: عالم جليل شيخ محمّدعلي شامي كه از جمله علماي نجف اشرف بود به حقير فرمود: جدّ مادري من، جناب آقا سيّد ابراهيم دمشقي كه نَسَبش به سيّد مرتضي علم‌الهدي منتهي مي‌شد و سنّ شريفش بيش از 90 سال بود، سه دختر داشت و اولاد پسر نداشت. شبي دختر بزرگ ايشان حضرت رقيّه دختر امام حسين عليه‌السلام را در خواب ديد كه فرمودند: «به پدرت بگو: به والي بگويد: ميان لحد و جسد من آب افتاده، و بدن من در اذّيت است، بيايد قبر و لحد مرا تعمير كند.»

بقیه در ادامه مطلب

سهم شیعیان حسین (ع) از کینه و نفرت امویان زمان، در عاشورای ۱۴۳۵ ه.ق صدها شهید و زخمی بود. گویی خون هایی که در محرم امسال از شیعیان جهان، از استرالیا و پاکستان و بحرین تا عراق و عربستان و نیجریه ریخت، یادآور این پیام مهم است که خط سرخ عاشورا همچنان در بستر تاریخ بشریت ادامه دارد و شیعه سند مظلومیت و حقانیت خود را با خون خود امضا کرده است.

تکفیری های مورد حمایت وهابیت عربستان، امروز بیش از پیش سر در آخور صهیونیسم جهانی و همراستا با منافع مستکبران عالم، نومیدانه مشت بر سندان می کوبند. حملات ددمنشانه روزهای اخیر به تجمعات عزاداران حسنی (ع) در اقصی نقاط جهان، بیش از هر چیز، پیام استیصال و درماندگی تکفیری ها را به همراه داشت.

شمارش معکوس برای محو کامل جریان تکفیری داعش و النصره و سایر اذناب آن، مدتهاست که شروع شده و در آینده منطقه، این جریانات تنها نام هایی برای ثبت در تاریخ ننگین پیوند نامبارک وهابیت و صهیونیسم خواهند بود.

درماندگی و یأس تکفیری ها ریشه در گسترش روزافزون نام حسین (ع) در اقصی نقاط جهان دارد. به جرأت می توان گفت که در عاشورای ۱۴۳۵، ندای یاحسین (ع) فراگیرترین فریاد ابنای بشر، از شرق تا غرب عالم بود. از استرالیا و شرق آسیا گرفته تا قاره آمریکا، دیروز نام حسین (ع) پرطنین ترین نام ها بود که بر زبان صدها میلیون نفر جاری شد. اشک و آه بشریت امروز در رثای حسین (ع) تنها منحصر به شیعه نیست. هر انسان آزاده ای در جهان از مسلمان و مسیحی گرفته تا هندو و بودایی و ... نام حسین (ع) را با عشق و احترام بر زبان می راند و همین، ریشه تمام عصبیت و عصبانیت امویان زمان است.

و مگر نه آنکه هر آنچه از جنایت و درنده خویی توسط یزید و یزیدیان در محرم سال ۶۱ هجری در حق او و فرزندان و یارانش صورت گرفت، به خیال خام ایشان برای خاموش نمودن نام حسین (ع) و پیام عاشورایی حسین (ع) بود؟! پس عجیب نیست که فراگیر شدن نام و پیام حسین (ع) در پهنه گیتی تا این حد امویان زمان را عصبانی کرده و به تکرار چند هزار باره ریختن خون شیعه وادار می کند. خونی که ثمره آن تناور شدن درخت تفکر حسینی (ع) است.

مقتل لهوف معتبرترین و دقیق ترین مقتل در دسترس است. این مقتل از دو مسلک تشیکل شده که مسلک اول درباره وقایع روزهای پیش از عاشورا و مسلک دوم درباره روز عاشورا است. متن مسلک دوم به این شرح است

 راوي گويد: عبيداللّه زبان به دعوت اصحاب خويش برگشود كه با نور چشم رسول اللّه صلّي اللّه عليه و آله ، ستيزند وخون آن مظلوم را بريزند. آن بدنهادان نيز متابعت كردند و حلقه فرمانش در گوش نهادند و آن شيطان مردود از قوم خود طلب نمود كه در طاعتش در آيند و زنگ غبار از خاطر بزدايند. آن بي دينان نيز انگشت اطاعت بر ديده نهادند و سر به فرمانش دادند و آن زيانكار از عمر تبهكار، آخرت را به دنياي خود خريدار شد. آن غَدّار نابكار هم دين به دنيا فروخت و فرمان ايالت ري را بياندوخت خواستش كه امير لشكر كند و عهد خدا و رسول صلّي اللّه عليه و آله را بشكند، عمر سعد نيز لبيّكي بگفت و كفر باطني را نتوانست نهفت . با چهار هزار لشكر خونخوار از كوفه بيرون آمد و جنگ فرزند سيّد ابرار و نور ديده حيدر كرّار را مصمّم گرديد. پس از آن ، عبيداللّه بن زياد لشكر پس از لشكر به دنبال آن بدبنياد روانه نمود تا آنكه در روز ششم محرّم الحرام بيست هزار سواره لشكر بي دين بد آئين در كربلا جمع آمدند و كار را بر حسين مظلوم عليه السّلام تنگ گرفتندتا به حدّي كه تشنگي بر خود و اصحابش استيلا يافت.

بقیه در ادامه مطلب .:

دو وجه شخصیت درخشان امام حسین علیه السلام

عنوان:  بیانات معظم له در دیدار با گروه کثیرى از پاسداران سپاه پاسداران انقلاب اسلامى به مناسبت روز پاسدار

تاریخ:  1376/09/13

شخصیت درخشان و بزرگوار امام حسین علیه السّلام دو وجهه دارد: یک وجهه، همان وجهه جهاد و شهادت و توفانی است که در تاریخ به راه انداخته و همچنان هم این توفان با همه برکاتی که دارد، برپا خواهد بود؛ که شما با آن آشنا هستید. یک بعد دیگر، بعد معنوی و عرفانی است که بخصوص در دعای عرفه به شکل عجیبی نمایان است. ما مثل دعای عرفه کمتر دعایی را داریم که سوز و گداز و نظم عجیب و توسّل به ذیل عنایت حضرت حق متعال بر فانی دیدن خود در مقابل ذات مقدّس ربوبی در آن باشد؛ دعای خیلی عجیبی است.
به قضیه عاشورا و کربلا برمی گردیم. می بینیم این جا هم با این که میدان حماسه و جنگ است، اما از لحظه اوّل تا لحظه آخری که نقل شده است که حضرت صورت مبارکش را روی خاکهای گرم کربلا گذاشت و عرض کرد: «الهی رضاً بقضائک و تسلیماً لأمرک» ، با ذکر و تضرع و یاد و توسّل همراه است.

از وقت خروج از مکه که فرمود: «من کان فینا باذلاً مهجته موطناً علی لقاءالله نفسه فلیرحل معنا» ، با دعا و توسل و وعده لقای الهی و همان روحیه دعای عرفه شروع می شود، تا گودال قتلگاه و «رضاً بقضائک» لحظه آخر. یعنی خود ماجرای عاشورا هم یک ماجرای عرفانی است. جنگ است، کشتن و کشته شدن است، حماسه است - و حماسه های عاشورا، فصل فوق العاده درخشانی است - اما وقتی شما به بافت اصلی این حادثه حماسی نگاه می کنید، می بینید که عرفان هست، معنویت هست، تضرّع و روح دعای عرفه هست. پس، آن وجه دیگر شخصیت امام حسین علیه السّلام هم باید به عظمت این وجه جهاد و شهادت و با همان اوج و عروج، مورد توجه قرار گیرد.

...همین معنویت و عرفان و توسّل و فناء فی الله و محو در معشوق و ندیدن خود در مقابل اراده ذات مقدّس ربوبی است که ماجرای عاشورا را هم این طور باعظمت و پُرشکوه و ماندگار کرده است.

معنویت و عزّت و سرافرازى و درعین‌حال عبودیت و تسلیم مطلق در مقابل خدا

عنوان:  متن کامل بیانات مقام معظم رهبرى در خطبه هاى نماز جمعه تهران

تاریخ:  1379/01/26

در رفتار امام حسین، از اوّلى که از مدینه حرکت کرد، تا مثل فردایى که در کربلا به شهادت رسید، همان معنویت و عزّت و سرافرازى و درعین‌حال عبودیت و تسلیم مطلق در مقابل خدا محسوس است. در همه‌ى مراحل هم این‌طور است. آن روز که صدها نامه و شاید هزارها نامه با این مضمون براى او آوردند که ما شیعیان و مخلصان توایم و در کوفه و در عراق منتظرت هستیم، دچار غرور نشد. آن‌جا که سخنرانى کرد و فرمود: «خط الموت على ولد آدم مخط القلاده فى جید الفتاة»،(13) صحبت از مرگ کرد. نگفت چنان و چنین مى‌کنیم. دشمنانش را تهدید و دوستانش را تطمیع به تقسیم مناصب کوفه نکرد. حرکت مسلمانانه‌ى همراه با معرفت، همراه با عبودیت و همراه با تواضع، آن وقتى است که همه دستها را به طرفش دراز کرده‌اند و نسبت به او اظهار ارادت مى‌کنند. آن روز هم که در کربلا همراه یک جمعِ کمتر از صد نفر، توسط سى هزار جمیعت از اراذل و اوباش محاصره شد و جانش را تهدید کردند، عزیزانش را تهدید کردند، زنها و حرمش را تهدید به اسارت کردند، ذرّه‌اى اضطراب در این مرد خدا و این بنده‌ى خدا و این عزیز اسلام مشاهده نشد.

آن راوى‌اى که حوادث روز عاشورا را نقل کرده و در کتابها دهن به دهن منتقل شده است، مى‌گوید: «فواللَّه ما رأیت مکثورا».(14) مکثور، یعنى کسى که امواج غم و اندوه بر سرش بریزد؛ بچه‌اش بمیرد، دوستانش نابود شوند، ثروتش از بین برود و همه‌ى امواج بلا به طرفش بیاید. راوى مى‌گوید من هیچ کس را در چهار موجه‌ى بلا مثل حسین‌بن‌على محکم‌دل‌تر و استوارتر ندیدم؛ «اربط جاشا».(15) در میدانهاى گوناگون جنگها، در میدانهاى اجتماعى، در میدان سیاست، انسان به آدمهاى گوناگونى برخورد مى‌کند؛ کسانى که دچار غمهاى گوناگونند. راوى مى‌گوید هرگز ندیدم کسى در چنین هنگامه‌اى با این همه مصیبت، مثل حسین‌بن‌على، چهره‌اى شاد، مصمّم، حاکى از عزم و اراده و متوکل به خدا داشته باشد. این همان عزّت الهى است. این جریان را امام حسین در تاریخ گذاشت و بشر فهمید که باید براى چنان حکومت و جامعه‌اى مبارزه کند؛ جامعه‌اى که در آن پستى و جهالت و اسارت انسان و تبعیض نباشد. همه باید براى چنان اجتماعى جهاد کنند که به وجود بیاید و مى‌آید و ممکن است.

حسین بن على علیه السّلام مظهر عزّت راستین و نمودار کامل افتخار حقیقى است
عنوان:  پیام نوروزى رهبر معظم انقلاب اسلامی در ابتداى سال 1381

تاریخ:  1380/12/29

حسین بن على علیه السّلام مظهر عزّت راستین و نمودار کامل افتخار حقیقى است؛ هم در چشم ما مردمِ اسیر در دستگاه مادّى عالم و هم براى رستگاران عالم ملکوت.